مرحوم ربیعی ساکن روستای گلیان از توابع شهر شیروان بوده و به حرفه‌اش کشاورزی اشتغال داشت. وی که گاهی در مجالس بخشی گری هم می کرد بیشتر به خاطر نوع پرده بندی دوتارش و نوع روایی داستانهایش به زبانهای کردی و ترکی شهرت داشت.پرده‌های دوتار مرحوم ربیعی از جنس فلز بوده و به صورت ثابت روی سازش تعبیه شده‌اند.