«نادر محمد آهنگر بیک» در سال 1340 در شیروان متولد و قرار گرفتن در خانواده ای اهل هنر موسیقی سبب شد تا او نیز از این هنر بی نصیب نماند به گونه ای که از دوران کودکی به فراگیری هنر موسیقی پرداخت تا میراث دار هنر بخشی های این خطه از خراسان شمالی باشد.وی از محضر استادانی هم چون«حاج رحیم خان هنامه‌ای»،«همراه بخشی گلیانی»، «سعدی حداد اوغازی»،«سلطان رضا گلیانی» و مرحوم پدرش بهره ها برد.
مرحوم ربیعی ساکن روستای گلیان از توابع شهر شیروان بوده و به حرفه‌اش کشاورزی اشتغال داشت. وی که گاهی در مجالس بخشی گری هم می کرد بیشتر به خاطر نوع پرده بندی دوتارش و نوع روایی داستانهایش به زبانهای کردی و ترکی شهرت داشت.پرده‌های دوتار مرحوم ربیعی از جنس فلز بوده و به صورت ثابت روی سازش تعبیه شده‌اند.
خسرو حداد فرزند استاد حسن گلیانی متولد ۱۳۳۲ است، وی این شغل را میراث گذشتگان خویش می‌داند و شاید بدین علت است که تبحری خاص در ساختن و پرداختن و نواختن دوتار دارد.کارگاه استاد خسرو چندان معرفی نشده است که می‌طلبد میراث فرهنگی توجه بیشتری به این کارگاه هنری فعال داشته باشد و اما دوتار گرامی‌ترین همدم رامشگر خراسانی است.
مردی بود که در دامنه های کوه های شاه جهان پرورش یافته بهترین داستان سرا و راوی منظومه های ترکی بود که توانست شاگردان مهمی را پرورش دهد و هنر خود را ماندگار سازد او را در اجرای آهنگ کرم اصلی خان بی نظیر می دانند.
