استاداسلامی دوران کودکی رادر بلقان می گذراند.پس از آن "ملاشعبان"عازم روستای ملاباقردر 15کیلومتری شیروان می شودوبااصرار اهالی به منظور راهبری امور دینی روستاآنجا ساکن می شودو استاداسلامی نیز پشت به شکوه آبادی وزادگاهش می کندوبه همراه خانواده  ساکن"ملاباقر" می شود.
هر چند دل کندن از بلقان وچشمه ها وکوه وصخرها وخاطرات کودکی برای استاداسلامی  تلخ بوده ولی در روستای 
ملاشعبان،ملای آبادی است.ساز راابزار گناه می داند. در مورد نواختن ساز فوق العاده سختگیر است.علی اصغر که بیش از11سال سن داشته است دور از چشم پدر به خانه گل افروز ها می ورد وسخت شیفته دوتار می شود.عشق دوتار او راگاه وبیگاه روانه ی خانه ی بخشی گل افروز می کند.
حالا علی اصغر نوازنده ی توانایی شده است.بیش از 18سال سن دارد.زیبا می نوازد وزیبا می خواندولی به حرمت پدر آشکارادر مجالس ومحافل نمی خواند.برای دلش می نوازد وبرای دلش می خواند.
پس از چندی ملاشعبان به دیار باقی می شتابد.پس از یک سال از فوت پدر استادعلی اصغر نوازندگی راعلنی شروع می کند.گهگاه با "سلطان رضا بخشی"استاددوتار وآواز در گلیان در برخی محافل خوانندگی می کنند.
پس از آن استاداسلامی با آموخته های فردی اش کار دوتار نوازی ودوتار سازی را آغاز می کند.سالهای دهه ی 50آغاز آوازه ی استاداسلامی است. مردی که می خواند ومی نوازد ودوتار می سازد.
او می گفت:"در بیشتر مراسم ها ی شادی وعروسی ها که در منطقه برگزار می شد می خواندم ومی نواختم.ابزار صوتی مانند الان نبود.بایدباصدای رسا می خواندی تاآوازت به همه می رسید."
اوشاگردان زیادی تربیت کرده است.پسرانش "رجب"،"شعبان"و"عیرضا" از هنرمندان خوش ذوقی هستند که راه پدر راادامه داده اند.علیرضا در جشنواره موسیقی مقامی کرمان2بار در سطح کشور اول شده است وبه همراه خانم"سیمابینا"در برخی کشور های اروپایی اجرای برنامه داشته است.
استادعلی اصغر اسلامی بیش از هزار دوتار ساخته است وشاگردان زیادی تربیت کرده است .امروز در هر خانه ای از شمال خراسان که آوای دوتاری برمی خیزد نام خانواده اسلامی نیز باآن عجین شده است.
استاد اسلامی در جشنوارهای متعددی که به مناسبت ها ی مختلف برگزار می شد شرکت داشته است .اوبامناعت طبعی که داشت به دنبال کسب عنوان و صله وهدیه نبود.هنر رابرای دلش دوست داشت.اودر جشنواره "ذوب آهن اصفهان"جشن گلابگیری قمصرکاشان"،جشنواره "پیران چنگی"و"هفته دفاع مقدس" در تهران شرکت داشت. اوصاحب عناوینی نظیرخواننده برتر نیز شده است وداوری برخی جشنواره هارا هم برعهده داشته است.
در برنامه "بهار نارنج"که نوروز 84از شبکه یک پخش می شدآواز استاد علی اصغر اسلامی وهنر آفرینی دیگر فرزندانش زینت بخش محفل مردم بود.علاوه برآن برنامه های دیگری از هنرنمایی استاد از  صداوسیمای خراسان پخش شده است که آهنگ"مولامهدی جان"از ماندگارترین آهنگهاست.
پیش ازنوروز89که در کارگاه دوتارسازیش بااوبه گفتگونشستیم استاداسلامی دچار عارضه ی قلبی بود.آخرین اجرایش به روستای "سرانی"شیروان ختم می شدکه درتابستان اجراکرده بود.اوپس از آن خوانندگی رارهاکرد.گاهی که دلش می گرفت می گریست. صدایش بلند نمی شد .به قلبش فشار زیادی می آمد.
اودرنقل منظومه های "کرم واصلی"،"کوراوغلی"و...استادبود.به 3زبان کردی وترکی وفارسی می خواند.او یک نقال بزرگ بودودراین هنراستعدادفوق العاده ای داشت.
می گفت:"باید قلبم راعمل کنم."اودر کارگاهی کوچک و3*4برای مردم دوتار می ساخت .دوتارهای استاداسلامی سرآمددوتارهای منطقه اند.
امروزاودر حالی در کارگاه دوتارش ساز سفر کوک کردکه تحت پوشش هیچ بیمه ای نبود.اواز بی حرمتی به هنرمندان شکوه داشت ومی گفت:
"موسیقی درمان دل هاست.انسان بی موسیقی بیمار است.اگر کسی موسیقی دوست نداشته باشددروغ می گوید.حتی گلها نسیبت به موسیقی وصدای خو ش واکنش نشان می دهند.اومی گفت:عده ای به دنبال این هستند که بخشی ها ونوازندگان راخانه نشین کنند."
استادعلی اصغر اسلامی درخانه ای ساده زندگی می کرد.در کارگاهی ساده جان باخت.حال اورفته است ولی در خانه های بسیار "تار"های دست ساخته ی اومویه گر این سوگ سترگند.
امروز روز زاری"زارنجی1" وهاوار"هه رایی2" است.امروزپرده های دوتار در ماتم مردی مهربان،خوش اخلاق ،صبوروپرکار از ماتم به لرزه درمی آیند .روزی که اورابه خاک سپردندمردم بسیار گریستندوبی شک تارها نیز دور از چشم ما خاکیان داغدار اویند.
اورادر میان حزن مردم در "بهشت حمزه"شیروان به خاک سپردند ولی تارش همچنان هست.یعنی که راه هست ،یعنی که عرصه بی رهرو نیست.یعنی در جوشیدن ونوشدن ورویش وزایش هستیم. یعنی تمامی نداریم،سبزمی شویم به شکوفه می نشینیم.یعنی این راه روشن "سوز"و"ساز"و"آواز" خاموشی وفراموشی ندارد.