این روستا دارای ۷۱ خانوار و ۳۵۴ نفر جمعیت است و مردمش به زبان کردی تکلم می‌کنند.بنای روستای تنسوان توسط کردان طایفه‌ی سویدانلو که از شاه ولایت غرب دوین به این محل آمده و در کنار چشمه‌ی معروف و پر آب «قرح قز» اسکان یافته‌اند، بنیانگذاری شده است و به مرور زمان عده‌ای نیز از حصار بدکانلو به تنسوان مهاجرت کرده‌اند. صنیع‌الدوله می‌نویسد: «…پس از ربع فرسخ در طرف یمین راه قریه تنسوانست که پنج شش سنگ آب از چشمه دارد و قلیل هم از رودخانه‌ی جلیان به تنسوان آمده به جانب شیروان می‌رود. صد خانوار از ایل سویدانلو در تنسوان اماکن ییلاقی و قشلاقی دارند[۱][۱].»
ناصرالدین شاه در سفر دوم خود در سال ۱۳۰۰ قمری به شیروان که از طریق زوارم و گلیان به شیروان می‌نویسد: «…داخل جاده‌ی شیروان که شده و قدری راندیم دست راست دهی دیده شد که اسمش تناس‌وان است، چشمه‌ی آبی دارد که فاضل آبش به شیروان می‌رود و بعضی از ایلات سویدانلو هم در حوالی همین ده چادر زده منزل دلرند و همه صاحب اغنام و احشام هستند.[۲][۲]» با توجه به نوشته‌ی ناصرالدین شاه و صنیع‌الدوله روستای تنسوان در گذشته از موقعیت بهتر و از جمعیت زیادتری برخوردار بوده است. چشمه‌ی معروف قرخ‌قز که طبق نوشته‌ی مؤلف مطلع‌الشمس ۶ سنگ آب داشته است در حال حاظر فقط یک سنگ آب دارد که دارای املاح معدنی و اندکی نیز گرم است و آب آشامیدنی روستا و قسمتی از آب مزروعی و باغهای روستا را تأمین می‌کند. در مورد وجه تسمه‌ی این چشمه مطلعین معتقدند در سابق این چشمه دارای ماهیهای بوده که در قسمت سر آنها رشته‌هایی طلایی نظیر زلف دختران وجود داشته و تعداد آنها نیز چهل عدد بوده است و به همین دلیل این چشمه به قرخ‌قز یا چهل‌دختر معروف است. این روستا دارای سه واحد مرغداری و یک گله گوسفند می‌باشد و تقسیم زمین و آب به صورت «من» است. محصولات عمده‌ی آن عبارتند از: کشمش، زردآلو، گندم و جو و حبوبات و امکانات روستا شامل: راه شوسه، دبستان، لوله‌کشی آب، حمام، مسجد و شورای ده است.
مقیمی، محمد اسماعیل، جغرافیایی تاریخی شیروان، ناشر: معاونت فرهنگی آستان قدس رضوی، نوبت اول ۱۳۷۰
