دارای 17 خانوار و 59 نفر جمعیت است که فقط سه نفر سواد خواندن و نوشتن دارند. امیرانلو در سابق جمعیت زیادی داشت ولی به عنوان عدم امکانات، روستاییان به دیگر آبادی‌ها و شهر کوچ کردند و عده‌ی باقیمانده در روستا در اصل دامداران عشایرهستند  که به علت مراتع سرسبز دامنه‌های شاه‌جهان در حدود 5000 رأس گوسفند در اوایل بهار برای چرا و تعلیف دام در انجا نگهداری می‌کنند. امیرانلو دارای راه خاکی مال‌رو است و دیگر امکانات آن فقط لوله‌کشی آب می‌باشد و مقدار کمی نیز گندم و جو در این روستا کشت می‌شود. مردم امیرانلو به زبان کردی تکلم می‌کنند و از نظر نژاد از طایفه‌ی میلانلو و از ایل زعفرانلو می‌باشند و روستا جزء دهستان گیلان است.

مقیمی، محمد اسماعیل، جغرافیایی تاریخی شیروان، ناشر: معاونت فرهنگی آستان قدس رضوی، نوبت اول 1370