و هم اکنون در این میان قرار گرفته از اسلام و خاک مهین دفاع کنم و من این امر را یک امر واجب و عینی برای خودم انتخاب کردم و لیاس مقدس سربازی را برتنم نمودم و روانه میدانهای نبرد شدم که تا دفاع از اسلام بکنم و اگر شها دت نصیب من گشت اولا از مادرم می خواهم ذکه برای من گریه نکنید و باید افتخار کنی که این چنین پسری داشته ای و در این راه مقدس گام برداشته که در راه و هدف خود از جان و مال که بهترین سرمایه خود دانسته و خون خود را فدای اسلام و همین خود کرده است و اگر گریه ای هم دارید برای فرزند زهرا (س) گریه نکنید که در صحرا ی کربلا بی یار و یاور بود و کسی در آن زمان نبود تا آن را یاری کند ولی اکنون وقتی که سلاح از دست رزمنده ای می افتد رزمندگان دیگر با افتخار سلاح وی را بر دوش گرفته و راه آنان را ادامه خواهند داد .
وصیتم به خواهرانم این است که زینب وار باشند و برای برادرنشان غصه نخورند که برادرشان به شهادت رسیده است و در عوض باید افتخار کنند که در میان یک خانواده یک برادر پیدا شده است و از خاک مهین خود دفاع کند و در راه هدف خود به شهدت برسد وصیتم به تنها بردارم این است که هیچ وقت از حرفهای مادرم سر پیچی نکند و هیچ وقت جواب سر با لا ندهد و ادامه دهند راه تمامی شهدا ی ایران باشد بعد هم راه مرا ادامه بدهد من کوچکتر از آنم که برای ملت ایران وصیتی داشته باشم ولی دو کلمه را می گویم ای ملت ایران هیچ ذوقت امام را تنها نگذارید و همیشه گوش بفر مان وی باشید دوم اینکه امید تمامی رزمندگان (جبهه) کمک جانی بکنند و کسانی که نمی توانند کمک مالی بکنند و کسانیکه این دو را هم نمی توانند بازبانشان کمک کنند واگر هم این وظیفه را انجام ندهند فردای روز شهدای ما از دین ملت به پیش امام حسین (ع) شکایت خواهند کرد و خواهند گفت که ملت جدت ما را تنها گذاشتند.
دوباره وصیتم به مادرم این است که مرا حلال کند که شاید در طول عمر حرفی گفته باشم که از من ناراحت شده باشد و از تمامی قوم و خویشان می خواهم که مرا حلال کنند و از تمام رفیقان می خواهم که هر بدی که از من دیده اند مرا ببخشند این بود وصیتم و مرا در کنار گلگون کفتان یعنی شهدای گلیان و کنار شهید محمد رضا و فا پیشه دفنم کنید و در آخردعا به جان امام.
