تپه باستانی ارگ شیروان بزرگترین تپه دست ریز خاکی ایران است که 25 متر ارتفاع و 90 متر قطر دارد که به علت فرسایش بتدریج از ارتفاع تپه کاسته شده که سابقا مرکز حکومت و فرماندهی خطه شمال خراسان بوده است. 

این محدوده تاریخی دارای حصار و چهار برج مرتفع بوده که عمارت حاکم بر بلندایش مستقر بوده و دور تا دور آن دیوار شهر بند قرار داشته است. 

سفال های به دست آمده از تپه باستانی ارگ شیروان نظیر تپه باستانی(یاریم تپه درگز) است و نوع سفال ها قرمز با نقش سیاه مربوط به هزاره پنجم قبل از میلاد( هفت هزار سال قبل) می باشد و به عنوان کهن ترین زیستگاه خراسان شمالی مورد تحقیق و برسی و پژوهش باستانشناسان ایرانی و خارجی قرار گرفته است.

با توجه به قبور زرتشتی در اطراف تپه مذکور و روستاهای قدیمی گلیان و تپه خانلق( محل فعلی منبع آب شیروان) و بعضی از آداب و رسوم مردم شیروان زندگی زرتشیان در شیروان را تایید می نماید. 

تپه باستانی ارگ شیروان در روزگاران گذشته محل برگزاری کشتی پهلوانی باچوخه خراسان نیز بود، این تپه بزرگ دست ریز دارای دو کانال سفالین در قسمت شمال و جنوب تپه بود که آثار آن هنوز هم دیده می شود. 

طبق اظهارات معمرین و باستان شناسان از کانال شمالی آب قنات میرک آباد شیروان به سطح تپه انتقال می یافت( توسط عوامل حاکم) و در آنجا آب انبار می شد و کانال جنوبی حکم فاضلاب را داشت. 

عمارت تپه باستانی ارگ شیروان دارای شاه نشین اندرونی و بیرونی بود که تماما از خشت خام و گل و آرچه( سرو کوهی) احداث شده بود که برج چهار گانه فقط دید اطراف را داشتند( از برج ها داخل و سطح تپه دیده شد). 

فواصل برج 70 ذرع، بلندی برج 6 ذرع و حصاری( دیواری) به ارتفاع بیش از چهر متر داشت و تنها در ورود و خروج در ضلع شرقی قرار داشت، تپه باستانی ارگ شیروان برای چندمین بار اخیرا( آذرماه 89) هم توسط باستان شناسان گمانه زنی گردید.

منبع:ایرنا