کوچه باغ هایی که آغوش صمیمی شان را برای شهرنشینان باز کرده اند، رؤیای زندگی در مکانی آرام و بدون دغدغه شهری را در ذهن ایجاد می کند و شاید همین احساس بازگشت انسان به طبیعت و خسته شدن از روزمرگی هاست که موجب افزایش تمایل برخی از شهروندان برای ایجاد خانه باغ و ویلاهای کوچک و بزرگ در زمین‌هایی می‌باشد که کاربری شان در گذشته چیز دیگری بود. حالا زمینی که باید خوراک مردم را تأمین کند به خوراکی برای افراد سودجو تبدیل شده است؛ سودجویانی که با خرید این زمین ها، زمینه نابودی کشاورزی و در پی آن محصولات مورد نیاز را موجب می شوند.
به راستی چه بر سر زمین های کشاورزی و باغ های زیبای مان آمده است و چرا باید با تغییر یافتن کاربری، زمین هایی که به نوعی متعلق به همه است، انحصاری شود و تنها عده ای برای گذراندن اوقاتی از زندگی شان در این اراضی حضور می یابند؛ زمین هایی که تشنه بذر و گیاه و آب هستند نه تشنه گام های خسته و گاهی بیهوده دیگران!
اگرچه قوانین سفت و سختگیرانه ای برای تغییر اراضی کاربری کشاورزی اندیشیده شده است اما همچنان شاهد رشد قارچ گونه خانه های ویلایی در برخی اراضی هستیم.
این روزها کلبه های کوچکی که در گذشته های نه چندان دور برای استراحت کشاورز و باغدار در زمین های کشاورزی دیده می شد جای خود را به ویلاهای زیبایی داده است که در میان درختان سر به فلک کشیده یا پستی و بلندی‌های تپه ها قد علم کرده و میزبان افرادی است که بیشتر آن ها نه کشاورز هستند و نه دغدغه پایداری زمین‌های کشاورزی را دارند.
منبع: خراسان شمالی
